Երեք հայորդիներ, որոնց կարճ, բայց բովանդակալից կենսագրությունը հերոսական ժամանակների մեջ դարձավ հայրենասիրության պատմություն (ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ)

Արցախյան պատերազմի հերոսական տարիներին ոստիկանության զորքերը, որ այն ժամանակ դեռ կոչվում էր ներքին գործերի նախարարության ներքին զորքեր, որպես ձեւավորված կառույց՝ իր լրջագույն ներդրում ունեցավ հաղթանակի գործում: Սակայն մարտիկների մի մասին չվիճակվեց տեսնել հաղթանակը...
Դավիթ Չանախչյան, Խաչիկ Հարութունյան, Կարեն Բլդոյան... Երեք անուն, երեք քաջազուն, որոնց հոգիները հանգչում են Եռաբլուրի բարձունքում՝ Հայրենիքին կյանքը նվիրաբերած մյուս անմահների կողքին...
20-րդ դարավերջը Հայաստան եւ Արցախ աշխարհների, նրանց քաջարի զավակների հերոսական պատմությունն է ներառում: Իրակա՛ն պատմությունը, որ գրեց հայ ժողովուրդն իր գերագույն նպատակի ճանապարհին: Որ գրեցին հայոց դյուցազունները՝ կերտելով մեծ հաղթանակը, Հայաստանի՛ ապագան, Արցախի՛ ապագան:
Ներքին զորքերի զինծառայողներ Դավիթ Չանախչյանը, Խաչիկ Հարությունյանը եւ Կարեն Բլդոյանը դարձան այդ հաղթական երթի մասնակից...
Երեքն էլ զոհվեցին Ֆիզուլիում՝ 1994-ի գարնանը:
Գարնանային պատերազմաշրջանի խոշարամասշտաբ ռազմագործողությունների ընթացքում՝ երկուստեք մեծաքանակ մարդկային զոհեր, իսկ Ադրբեջանի համար՝ նաեւ տարածքային կորուստներ եղան: Ադրբեջանը վերջին փորձերն էր անում՝ տիրելու իրավիճակին՝ ռազմաճակատով մեկ ակտիվացնելով հարձակողական գործողությունները: Հակառակորդի զորքերը զրահատանկային ուժերի, հրետանու եւ օդուժի աջակցությամբ փորձում էին ճեղքել մերոնց պաշտպանությունը եւ շարժվել դեպի Ֆիզուլի:
Ահեղ մարտեր էին, ուժերը՝ անհավասար: Բայց վճռական էր մերոնց մարտական ոգին, եւ հաջողվեց ոչ միայն պաշտպանել դիրքերը, այլեւ անցնել հակահարձակման:
Հաղթանակը մոտ էր, ու եղավ Հայրենիքի նվիրյալների վճռական ոգու, անկոտրում կամքի, խիզախության շնորհիվ: Նաեւ շատերի կյանքի՛ գնով: Նաեւ այս երեք երիտասարդի կյանքի գնով...
Դավիթ Չանախչյանի սիրելի հերոսը Սասունցի Դավիթն էր: Հայ դյուցազներգության էպիկական ուժերից ուժ էր առնում, նաեւ հպարտանում՝ ծնողներն իրեն էպոսի հերոսի անունով էին կոչել...
Ներքին զորքերի 1031 զորամասում ծառայության անցավ 1992-ի վերջին: Պատերազմ էր, եւ իրենք ամենօրյա վարժանքների մեջ էին: Հետո արդեն պատերազմի ահեղ դեմքը տեսավ իրականում...
Զոհվեց ապրիլի 28-ին...
Խաչիկ Հարությունյանը ներքին զորքերի 1034 զորամաս զորակոչվեց 1992-ի աշնանը:
«Հայրենիքին պարտքը տալու իմ ժամանակն էլ եկավ»,- ասաց արցունքն աչքերին իրեն ճանապարհող մորն ու մտովի տարակուսեց՝ կհասցնի՞ սահման մեկնել:
Հասցրե՛ց: Մարտադաշտում թրծված հրամանատարների շնորհիվ տիրապետեց մարտավարությանը, զենքին: Հետո եկավ նաեւ իմացությունը մարտադաշտում ցույց տալու ժամանակը...
Ապրիլի 26-ին վերջին մարտը տվեց: Պարտքը տվեց Հայրենիքին ու անմահացավ...
Կարեն Բլդոյանը ներքին զորքեր զորակոչվեց 1993-ի հունիսին:
Կարատեի հանրապետական դպրոցի սան, կապույտ գոտի 6-րդ դասի տիտղոսակիր մարզիկին ծառայության ուղարկեցին հատուկ նշանակության զորամաս: Իր կամային հատկանիշներով աչքի ընկավ հենց սկզբից՝ վարժանքների ժամանակ:
Եկավ նաեւ հաղթելու վճռականությունը մարտադաշտում ցուցադրելու ժամանակը...
Կարենի վերջին կռիվը մարտի 11-ին էր...
Երեք հայորդիներ, որոնց կարճ, բայց բովանդակալից կենսագրությունը խտացավ հերոսական ժամանակների մեջ՝ դառնալով հայրենասիրության պատմություն...

Հասմիկ ՊՈԴՈՍՅԱՆ