ՀՀ ոստիկանության թեժ գիծ
  • Ընդհանուր հարցերով
    (+374) 10 54-69-14
    (+374) 10 54-69-12
    Աշխ. ժամեր՝ 9-ից 18-ը: Ընդմիջում՝ 13-ից 14-ը:
    Հանգստյան օրեր՝ շաբաթ, կիրակի:
  • Ճանապարհային ոստիկանություն
    1-77, 060-83-10-22
    Ճանապարհային ոստիկանության հաշվառման և քննական ստորաբաժանումների գործառույթներին (վարորդական իրավունքի վկայական ստանալ, փոխանակել, տրանսպորտային միջոցներ հաշվառել, անվանափոխել և այլն) վերաբերող հարցերով
    060-83-83-02
  • Թրաֆիքինգի և անօրինական միգրացիայի հարցերով
    0800-505-50
  • Անձնագրային և վիզաների վարչություն
    (+374) 10 37-02-64
Ոստիկանության ստորաբաժանումներում գործող Թեժ գծերի պատասխանատուների տվյալները
  • Ընդհանուր հարցերով
    (+374) 10 54-69-14
    (+374) 10 54-69-12
    (պատասխանատու՝ հեռ. 011-58-76-03)
  • Ճանապարհային ոստիկանություն
    Բջջ. 1-77
    (պատասխանատու՝ հեռ. 060-83-10-23)
  • Անձնագրային և վիզաների վարչություն
    (+374) 10 37-02-64
    (պատասխանատու՝ հեռ. 011-37-06-00)
  • Թրաֆիքինգի և անօրինական միգրացիայի հարցերով
    0800-505-50
    հերթապահ մաս
    (պատասխանատու՝ հեռ. 011- 56-39-63)

Նոյեմբերի 29-ին լրացավ միլիցիայի սերժանտ Սամվել Գուլանյանի մահվան 30-րդ տարելիցը․ նա զոհվեց հանուն այսօրվա (ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ)

Նոյեմբերի 29-ին լրացավ Սևանի ներքին գործերի բաժնի պարեկապահակետային ծառայության միլիցիոներ Սամվել Գուլանյանի մահվան 30-րդ տարելիցը։ Ծովագյուղցի երիտասարդը առաջիններից մեկն էր, որ սահման մեկնեց՝ զրնվորագրվելով հայրենիքի պաշտպանությանը։ 1989-ի աշնանը Գորիսի տարածաշրջանի սահմանամերձ գյուղերը վտանգի մեջ էին․ ադրբեջանցիների հետ զինված ընդհարումները դարձել էին շարունակական։ Գորիս գործուղված ոստիկանական խմբի մեջ էր նաև սերժանտ Սամվել Գուլանյանը։ Նա զոհվեց 1989-ի նոյեմբերի 29-ին Խնձորեսկ գյուղի տարածքում ծանր մարտերի ժամանակ՝ դառնալով ներքին գործերի ստորաբաժանումների առաջին զոհերից։ Վարսենիկ Գուլանյանի` որդեկորույս մոր անափ տխրության մեջ նաև առյուծածին մոր հպարտություն կա։
«Հինգ տարի հետո կլինեմ միլիցիայի բարձրագույն դպրոցի սովորող։ Ինչպես մինչև հիմա եմ ապրել, կշարունակեմ այսուհետ ևս լինել ազնիվ, շիտակ ու բարի։ 23 օգոստոսի, 1987 թվական, Ծովագյուղ»․ Սամվել Գուլանյանի երազանք-երդման խոսքերն են, որ պահ էր տվել թղթին։ Դպրոցն ավարտելիս դասընկերներով հավաքվել էին, ամեն մեկն իր երազանքը հանձնել էր թղթին, ծալել, լցրել էին շիշն ու այն թաքցրել՝ պայմանավորվելով, որ կբացեն 10 տարի անց։ Անցան տարիներ, շիշը բացեցին, ամեն մեկն իր գրածը կարդաց, իսկ Սամվելինը կարդացին բոլորով։ Նա զոհվել էր հանուն խաղաղության հաստատման, հանուն հայրենիքի պաշտպանության, հանուն այսօրվա։